6136 Sayılı Kanun, Ateşli Silahlar, Bıçaklar ve Diğer Aletler ile Bunların Bulundurulması ve Taşınmasına Dair Kanun olarak 10 Temmuz 1953 tarihinde yürürlüğe girmiştir. Bu kanun, Türkiye’de ateşli silahlar, bıçaklar ve benzeri kesici-delici aletlerin bulundurulması, taşınması, satışı ve üretimi konularında düzenlemeler getirir. Kanunun amacı, toplum güvenliğini korumak, silah kullanımını kontrol altına almak ve silahlı suçların önüne geçmektir.
6136 Sayılı Kanunun Kapsamı
6136 sayılı kanun;
Kanun, yalnızca ateşli silahları değil, aynı zamanda saldırı amacıyla kullanılabilecek her türlü kesici ve delici aleti de kapsamına alır. Örneğin; sustalı bıçaklar, döner namlulu tabancalar, otomatik tüfekler ve benzeri silahlar kanun kapsamında yasaklanmıştır.
6136 Sayılı Kanuna Göre Yasaklı Silahlar
Kanun kapsamında yasak kabul edilen bazı silah türleri şunlardır:
Silah Bulundurma ve Taşıma Ruhsatı
6136 sayılı kanun, silah taşıma veya bulundurma ruhsatı için belirli şartlar öngörür. Ruhsat almak isteyen kişilerin:
Bulundurma ruhsatı yalnızca silahın belirli bir adreste saklanmasına izin verirken, taşıma ruhsatı silahın kişinin üzerinde bulundurulmasına izin verir.
6136 Sayılı Kanuna Aykırı Davranışların Cezaları
Kanuna aykırı olarak ruhsatsız silah bulundurmak, taşımak veya satmak ciddi cezai yaptırımlara tabidir. Cezalar şu şekilde olabilir:
Cezalar, suçun niteliğine ve silahın türüne göre değişkenlik gösterebilir.
6136 Sayılı Kanunun Amacı
Bu kanunun temel amacı:
Sonuç
6136 Sayılı Kanun, bireylerin ve toplumun güvenliğini sağlamak adına Türkiye’de silah ve kesici aletlerin bulundurulması ile taşınmasını sıkı bir şekilde düzenlemektedir. Bu nedenle, kanunun hükümlerine uymak hem hukuki sorunlardan kaçınmak hem de toplum güvenliğine katkı sağlamak açısından son derece önemlidir.